تحقیق در مورد نگاهی دقیق تر به دیسک سخت و مفهوم بد سکتور word دارای 44 صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است
فایل ورد تحقیق در مورد نگاهی دقیق تر به دیسک سخت و مفهوم بد سکتور word کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه و مراکز دولتی می باشد.
این پروژه توسط مرکز مرکز پروژه های دانشجویی آماده و تنظیم شده است
توجه : در صورت مشاهده بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی تحقیق در مورد نگاهی دقیق تر به دیسک سخت و مفهوم بد سکتور word ،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد
بخشی از متن تحقیق در مورد نگاهی دقیق تر به دیسک سخت و مفهوم بد سکتور word :
سطح دیسک:
هر دیسک سخت مجموعه ای از 4 یا 5 صفحه یا دیسک دیگر که به صورت دایره ای شکل هستند تشکیل شده است که همگی حول یک محور می چرخند و به تعداد مشخصی بازو هد روی دیسک ها حرکت می کند که عمل خواندن و نوشتن اطلاعات را انجام می دهند. بر روی هر دیسک تعدادی دایره متحدالمرکز وجود دارد که به آنها شیار ) Track ) گفته می شود.
هر شیار روی دیسک به چندین قسمت تقسیم می شود که به هر قسمت سکتور گفته می شود. در دیسک های سخت قدیمی از داخلی ترین شیار تا خارجی ترین آنها با این که محیط آنها افزایش می یافت اما دارای تعداد سکتورهای برابر بودند. در دیسک های سخت امروزی فناوری ساخت و ساختار ذخیره سازی اطلاعات بسیار پیچیده تر شده است و شیار های خارجی تر تعداد سکتور های بیشتری دارند.
بد سکتور چیست ؟ سکتور از کوچکترین تقسیمات سطح دیسک است. ممکن است زمانی در اثر ضربه و یا حرکت ناصحیح بازو و هد ، بخشی از سکتور آسیب ببیند. همچنین ممکن است خاصیت مغناطیسی بخشی از دیسک سخت از بین برود و یا ضعیف شود. آنگاه می گوییم دیسک سخت دارای بد سکتور شده است.
بد سکتورها دو نوع فیزیکی و منطقی دارند. بد سکتور های فیزیکی به هیچ عنوان رفع نمی شوند و شخص یا نرم افزار نمی تواند ادعا کند که می تواند این نوع بد سکتور را از بین ببرد. اما بد سکتور های منطقی قابل رفع هستند.گاهی شنیده می شود که بد سکتور ها تکثیر می شوند. این حرف تا حدودی درست است. گاهی اتفاق می افتد که محدوده بد سکتور ها افزایش می یابد. بنابراین در صورت مشاهده چنین وضعیتی می بایست هرچه سریعتر به رفع بد سکتور ها اقدام نمود.
فرمت کردن چیست ؟
فرمت کردن به منظور تعیین شیارها و سکتورها بر روی سطح دیسک انجام می شوند. فرمت کردن دو نوع سطح بالا (HLF ) و سطح پایین (LLF ) دارد. لازم است در اینجا به مفهوم سطح بالا و پایین اشاره کنیم. به طور کلی در مباحث دیسک سخت و ذخیره سازی سطح پایین به معنای سطح فیزیکی و سطح بالا به مفهوم سطح منطقی و نرم افزاری است و به هیچ عنوان این عبارت مفهوم مشکل یا آسان و یا کم اهمیت و پر اهمیت و ار این قبیل ندارند.
فرمت سطح بالا آن نوع فرمتی است که اکثر کاربران با آن آشنایی دارند که با فایل format.com یا نرم افزارهای مشابه انجام می شود و وظیفه آن تعیین شیارها و سکتور ها به صورت منطقی یعنی در سطح بالا انجام می شود.
فرمت سطح پایین ( Low Level Format ) نیز برای مشحص کردن شیار ها و سکتور ها به صورت فیزیکی است. این نوع فرمت به دلیل این که در سطح پایین انجام می شود ممکن است ساعت ها به طول بینجامد.
مشخص کردن محدوده بد سکتور: فرمت کردن سطح بالا و همچنین استفاده از نرم افزار Scandisk موجود در ویندوز می تواند بد سکتور ها را تشخیص دهند و پس از آن که اطلاعات موجود در آنها را به جای امن تری از دیسک سخت انتقال دادند آنها را علامت گذاری کرده تا اطلاعات دیگری بر روی آنها ذخیره نشود. اما این به معنای رفع بد سکتور دیسک سخت نیست. شما تنها عمل ایمن سازی دخیره سازی را انجام داده اید. اگر بد سکتور در بخش سکتور راه اندازی و بخش های سیستمی باشد مشکل بزرگتر خواهد بود و دیگر می بایست از طریق دیگری برای رفع کامل آنها اقدام نمود.
تفاوت CD , DVD “Compact Disc & Digital Video Disc”
CD و DVD دو رسانه ذخیره سازی اطلاعات بوده که امروز در عرصه های متفاوتی نظیر: موزیک، داده و نرم افزار استفاده می گردند. رسانه های فوق ، بعنوان محیط ذخیره سازی استاندارد برای جابجائی حجم بالائی از اطلاعات مطرح شده اند. دیسک های فشرده، ارزان قیمت بوده و بسادگی قابل استفاده هستند. در صورتیکه کامپیوتر شما دارای یکدستگاه CD-RW است، می توانید CD مورد نظر خود را با اطلاعات دلخواه ایجاد نمائید.
ساخت CD: برای آشنایی شما با اینکه ماشین ها و یا HDDRTMچگونه کار می کنند ، در ابتدا باید با طرز ساخت CDها آشنا شوید. همه دیسکهای فشرده چه دیسک های موزیک ، بازی ها ، DVDها و غیره مانند یک دیسک پلی کربنات آغاز به کار می کنند. تصاویر پایین ،شکل هایی از یک CD تفکیک یافته را نشان می دهد و با استفاده از این تصاویر شما می توانید همه لایه های تشکیل دهنده یک CD را ببینید:
1- قالب ابتدایی یک CD پلی کربنات گداخته شده است. هنگامی که این پلی کربنات به نقطه ذوب خود نزدیک می شود ، اطلاعات دیجیتالی در قسمت بالای دیسک مهر می شود.برای انجام این کار از ضربت های میکروسکوپی استفاده می شود. این ضربت ها پیت ها و لند ها را به وجود می آورند که اطلاعاتی هستند که لیزر آنها را می خواند.
2- بعد از اینکه اطلاعات مهر شد ، لایه بازتابی تراشه ای ، برای استفاده درفرآیندی به نام sputtering و یا wet silvering آماده می شود. علت درخشان به نظر آمدن یک دیسک نیز همین مرحله است و به این دلیل استفاده می شود که لیزر را به پخش کننده انتقال دهد ، بنابراین بی عیب بودن آن بسیار اهمیت دارد. جنس این لایه اصولا از نقره است ، اما می تواند از موادی مانند طلا یا پلاتین ساخته شود و یا حاوی لایه های حساس به نوراضافی باشد که وضعیت دیسک های با قابلیت ثبت دوباره اینگونه است.
3- سپس یک پوشش لاکی برای مهر کردن لایه بازتابی و جلوگیری ازاکسید شدن آن ، وارد عمل میشود.این لایه باریک است وطوری عرضه شده است که کوچک بوده و در مقابل خراشیدگی مقاوم نیست.
4- آخرین مرحله کار بر روی یک CD، screen-printed در قسمت بالای آن است و CDآماده بسته بندی ، عرضه به کاربر و در نهایت رایت می شود.
ساخت CD
نتیجتاَ هر CD حاوی 99% پلی کربنات و در نهایت 1% اطلاعات ذخیره شده ، تراشه لایه بازتابی و مرحله آخر است. لیزر استفاده شده توسط کاربر، از میان دیسک پلاستیکی عبور می کند ، به اطلاعات برخورد کرده ، سپس به لایه انعکاسی برخورد کرده و بعد به پخش کننده برگشت داده می شود. اختلافات جزئی میان انواع دیسک وجو دارد برای مثال دیسک های پلی استیشن از یک نوع پلی کربنات ارغوانی تیره تشکیل یافته اند، اما دقیقا مانند سایردیسک ها کارایی دارند.دیسک های نگارنده و دوباره نگارنده ،
لایه مهر شده اطلاعات را ندارند در عوض هنگامی که در نور معینی قرار می گیرند ار لایه های حساس به نور استفاده می کنند و اطلاعات را در داخل لایه ها حکاکی می کنند. DVDها نسل جدید دیسک های تراکم بالا هستند که دارای کوچکترین پیت و لند هستند.
دلیل این امر این است که DVDها بتوانند طبق استانداردهای سایز دیسک ، اطلاعات بیشتری را در خود ذخیره کنند. یک DVDچند لایه ، DVDاست که بیشتر از یک لایه مهر شده استاندارد داشته باشد. DVD های دو طرفه نیز اساساَ دو دیسک هستند که پشت به پشت به یکدیگر متصل شده باشند و در بین آن دو نیز از لایه ها ی انعکاسی استفاده شده باشد. بقیه مشخصات CD ها در DVDها نیز صدق می کند.
رفع مشکل بوت نشدن ویندوز XP
اگر مدت زیادی است که از ویندوز استفاده می کنید. ممکن است به هنگام روشن کردن کامپیوتر ، با مشکل بوت نشدن سیستم عامل مواجه شده اید. در این موارد اولین کاری که ممکن است انجام دهید ، نصب مجدد ویندوز است که مشکل شما را به صورت قطعی حل می کند.اما برای این مساله راه حل منطقی تری نیز وجود دارد.
پیغام های خطایی که معمولا در این موارد مشاهده می شود مربوط به از دست رفتن یا آسیب دیدن فایل های ضروری ویندوز می باشد که در این میان دو فایل ntldr و boot.ini از اهمیت بیشتری برخوردارند.اگر بعد از روشن کردن کامپیوتر و شنیدن بوق تایید بایوس ، مبنی بر سلامت سخت افزار کامپیوتر ، با پیغام از دست رفتن یا آسیب دیدن یکی از دو فایل فوق مواجه شدید ، با دیگر سیستم را راه اندازی کرده و این بار در ابتدای راه اندازی کلید F8 را پایین نگه دارید تا صفحه ایی با چند گزینه به شما نشان داده شود.
ابتدا گزینه Last Know Good Configuration را انتخاب و کلید enter را بزنید. این عمل باعث می شود تا رجیستری ویندوز به آخرین حالتی که سیستم عامل در آن زمان سالم بوده است برگردد. اما این روش ممکن در برخی موارد جواب ندهد و کاربر مجدد با همان پیغام خطای قبلی مواجه شود.در اینصورت همان مراحل قبل را تکرار و این بار Safe mode را انتخاب کنید. بعد از بالا آمدن در این حالت که علامت مشخصه آن نوشتن کلمه Safe Mode در چهار گوشه صفحه نمایش با Resolution و عمق رنگ پایین است ، مسیر زیر را دنبال کنید:
Start/All Programs/Accessories/System Tools/System Restore
و سپس با استفاده از ابزار System Restore کامپیوتر خود را به وضعیتی که سیستم شما در آن وضعیت بدون اشکال کار می کرده است برگردانید. البته اگر چنین وضعیتی در هنگام سلامت کامپیوتر توسط شما ایجاد شده باشد یا به عبارتی دیگر شما System Restore را فعال کرده باشید. جهت آگاهی بیشتر در این مورد این مطلب را بخوانید.
اما اگر شما System Restore را فعال نکرده باشید این روش نیز جواب نمی دهد. تنها راه چاره در این موارد استفاده از دیسکت نجات برای ویندوز است. اگر تا به حال این دیسکت را نساخته اید بهتر است دز زمان سلامت سیستم عامل آن را بسازید.طرز ساختن دیسک نجات: یک دیسکت سالم و فرمت شده 144 مگابایتی را درون درایو مربوطه قرار دهید. سپس از منوی استارت پنجره Run را باز کرده و عبارت cmd را تایپ و کلید اینتر را بزنید. حال در پنجره باز شده ،
به ترتیب دستورات زیر را تایپ کرده و بعد از تایپ هر خط کلید enter را بزنید:
Xcopy c:boot.ini a: /h
Xcopy c:ntdetect.com a: /h
Xcopy c:ntldr a: /h
توجه داشته باشد که C بر خلاف موارد مشابه دیگر ، در اینجا نام درایو یا پارتیشنی نیست که ویندوز شما بر روی آن نصب است ، بلکه نام درایوی است که کامپیوتر از آن بوت می شود. بنابراین C ثابت است
و اگر فرضا ویندوز XP شما در پارتیشن D نصب شده ، نباید حرف D را تایپ کنید.اکنون با تایپ دستور exit و زدن کلید اینتر از این پنجره خارج شوید. حلا دیسکت شما آماده استفاده است و به هنگام بروز هر گونه مشکل در بوت و راه اندازی سیستم ، دیسکت را درون درایو قرار داده و بایوس را طوری تنظیم نمایید که کامپیوتر از فلاپی بوت شود.
اگر مراحل را درست انجام داده باشید هم اکنون باید ویندوز بالا بیاید.هر بار راه اندازی سیستم از فلاپی استفاده نکنید و مستقیم از روی هارد سیستم بوت شود باید عکس مراحل قبل را تکرار کنید یعنی به محیط cmd بروید و در جلوی خط فرمان تایپ کنید:
Xcopy a:*.* c:/h
اکنون سیستم شما تعمیر شده و دیگر نیازی به فلاپی ندارید. همچنین در موارد کاملا خاص که ممکن است دیسکت بوت به شما جواب ندهد ، مجبورید از کنسول رفع عیب مایکروسافت یا به عبارتی Recovery Cansole استفاده نمایید. بدین منظور بهترین روش این است که سی دی ویندوز xp که قابلیت بوت شدن را داشته باشد
درون درایو قرار داده و بایوس را طوری تنظیم کنید تا سیستم از روی سی دی بوت شود.سپس بعد از شنیدن بوق تایید بایوس و مشاهده پیغام Press any key to boot from CD کلیدی را فشار دهید تا عملیات بوت آغاز شود. حال صبر کنید تا عملیات آماده سازی اولیه سیستم تکمیل شود. پس از آن و در مرحله بعد در صفحه معروف به Welcome کلید r را بزنید تا پروسه عملکرد کنسول رفع عیب آغاز شود.در اینجا با تایپ شماره سیستم عامل مورد نظر برای رفع عیب ، که در صفحه نمایش داده می شود
و همین طور تایپ کلمه عبور مدیر سیستم ( در صورت وجود ) وارد کنسول می شوید. در جلوی خط فرمان با تایپ کلمه Help و زدن اینتر لیست دستورات قابل استفاده نمایش داه خواهد شد. اما پر استفاده ترین دستورات عبارت اند از:
Chkdsk: اشکالات دیسک را بررسی می کند
Diskpart: دستوری برای پارتیشن بندی
Extract: فایل های فشذده ویندوز را باز می کند.
Fixboot: یک سکتور بوت جدید را بر روی دیسک بازنویسی می کند.
Fixmbr: رکورد اصلی بوت را بازنویسی می کند.
ضمنا دقت کنید استفاده از دستور Fixmbr ممکن است تمام اطلاعات شما را از بین ببرد.
فهرست مطالب
نگاهی دقیق تر به دیسک سخت و مفهوم (( بد سکتور )) 1
تفاوت CD , DVD “Compact Disc & Digital Video Disc” 4
ساخت CD 6
رفع مشکل بوت نشدن ویندوز XP 7
همه چیز در باره بایوس کامپیوترتان
اغلب برای افراد مشکل است که تفاوت بین سخت افزار و نرم افزار را درک نمایند و این به این دلیل است که این دو موضوع در طراحی،ساخت وپیاده سازی سیستم‌ها بسیار به هم وابسته‌اند . برای درک بهتر تفاوت بین آنها لازم است که ابتدا مفهوم BOIS را درک کنید.
BOISتنها کلمه ای است که می‌تواند تمام درایورهایی را که در یک سیستم به عنوان واسط سخت افزار سیستم و سیستم عامل کار می‌کنند ، را شرح دهد.
BOISدر حقیقت نرم افزار را به سخت افزار متصل می‌نماید . قسمتی از بایوس بر روی چیپ ROM مادربرد و قسمتی دیگر بر روی چیپ کارتهای وفق دهنده قرار دارد که FIRE WARE(یعنی میانه افزار یا سفت افزار)نامیده میشود .
یک PC می‌تواند شامل لایه‌هایی (بعضی نرم افزاری و بعضی سخت افزاری ) باشد که واسط بین یکدیگرند. در اکثر اوقات شما می‌توانید یک کامپیوتر (PC) را به چهار لا یه تقسیم کنید که هر کدام از لایه‌ها به زیر مجموعه‌هایی کوچکتر تقسیم کنیم . در شکل 1-5 چهار لایه نمونه از یک PC را مشاهده می‌کنید . هدف از این نوع طراحی این است که سیستم عاملها و نرم افزارهای مختلف بر روی سخت افزارهای مختلف اجرا شوند (حالت مستقل از سخت افزار ) . شکل 1-5 نشان میدهد که چگونه دو ماشین متفاوت با سخت افزارهای مختلف که از یک نسخه بایوس استفاده می‌کنند ، می‌توانند انواع نرم افزارها و سیستم عاملهای مختلف را اجرا کنند . بدین طریق دو ماشین با دو پردازنده مختلف، رسانه‌های ذخیره سازی متفاوت و دو نوع واحد گرافیکی و غیره ; ، یک نرم افزار را اجرا کنند .
در معماری این لایه‌ها برنامه‌های کاربردی با سیستم عامل از طریق API(Application Program Interface) ارتباط برقرار می‌کنند .
API بر اساس سیستم عاملی که مورد استفاده قرار می‌گیرد و مجموعه توابع و دستورالعملهایی که برای یک بسته نرم افزاری ارائه میدهد ، متغیر میباشد . به طور مثال یک بسته نرم افزاری می‌تواند از سیستم عامل برای ذخیره و بازیابی اطلاعات استفاده کند و خود نرم افزار مجبور نیست که این کارها را انجام دهد.
نرم افزارها طوری طراحی شده‌اند که ما می‌توانیم آنرا بر روی سیستمهای دیگر نصب و اجرا نمائیم و این به دلیل مجزا شدن سخت افزار از نرم افزار است و نرم افزار از سیستم عامل برای دستیابی به سخت اقزار سیستم استفاده میکند . سپس سیستم عامل از طریق واسط‌ها به لایه‌های بایوس دستیابی پیدا میکند .بایوس شامل نرم افزارهای گرداننده ای است که بین سخت افزار و سیستم عامل ارتباط برقرار میکند . به خودی خود سیستم عامل هیچگاه نمی تواند مستقیما به سخت افزار دستیابی پیدا کند ، در عوض مجبور است از طریق برنامه‌های گرداننده ای که به این کار تخصیص یافته‌اند عمل کند .
یکی از وظایف تولید کنندگان قطعات سخت افزاری آن است که گرداننده ای برای قطعات تولیدی خود ارائه دهند ، و چون گرداننده‌ها باید بین سخت افزار و نرم افزار عمل نمایند ، باید گرداننده‌های هر سیستم عامل مجزا تولید شوند . بنابراین کارخانه سازنده قطعات باید گرداننده‌های مختلفی ارائه دهد تا قطعه مورد نظر بتواند بر روی سیستم عاملهای مزسوم کار کند .
چون لایه‌های بایوس همانند یک سیستم عامل به نظر می‌رسند ، مهم نیست که با چه سخت افزاری کار میکند ، و ما می‌توانیم سیستم عاملها را بر روی هر کامپیوتری و با هر نوع مشخصات سخت افزاری نصب و استفاده نمائیم .
برای مثال شما می‌توانید Windows 98 را بر روی دو سیستم متفاوت با پردازنده ،هارد دیسک،و کارت گرافیکی و ; که متفاوت از یکدیگرند نصب و اجرا کنید، اما بر روی هر دو سیستم همان کارائی خود را داراست، و زیرا که گرداننده‌ها همان عملکرد پایه را انجام می‌دهند و مهم نیست که بر روی چه سخت افزاری کار می‌کنند .
معماری سخت افزار و نرم افزار بایوس
البته بایوس ، نرم افزاری است که شامل گرداننده‌های مختلفی است که که رابط بین سخت افزار و سیستم عامل هستند یعنی بایوس نرم افزاری است که همه آن از روی دیسک بارگذاری نمی شود بلکه قسمتی از آن ، قبلا بر روی چیپهای موجود در سیستم یا برروی کارتهای وفق دهنده نصب شده اند.
بایوس در سیستم به سه صورت وجود دارد :
1-ROM BIOS نصب شده بر روی مادر برد.
2- بایوس نصب شده بر روی کارتهای وفق دهنده (همانند کارت ویدئویی)
3- بارگذاری شده از دیسک(گرداننده‌ها)
چون بایوس مادربرد مقدمات لازم را برای گردادننده‌ها و نرم افزارها ی مورد نیاز فراهم میکند ،د اکثرا به صورت سخت افزاری که شامل یک چیپ ROM میباشد موجود است.
سالهای پیش هنگامی که سیستم عامل DOS بر روی سیستم اجرا میشد خود به تنهائی کافی بود و گرداننده ای (Driver) مورد نیاز نداشت . بایوس مادربرد به طور عادی شامل گرداننده‌هایی است که برای یک سیستم پایه همانند صفحه کلید، فلاپی درایو،هارد دیسک ، پورتهای سزیال و موازی و غیره ; است.
به جای اینکه برای دستکاههای جدید لازم باشد که بایوس مادربرد را ارتقاء دهید، یک نسخه از گرداننده آن را بر روی سیستم عامل خود نصب می‌نمائید تا سیستم عامل پیکربندی لازم را در هنگام بوت شدن سیستم را برای استفاده ار آن دستگاه انجام دهد ، برای مثال می‌توانیم CD ROM،Scanner،Printer،گرداننده‌های PC CARD را نام برد.چون این دستکاهها لازم نیستند که در هنگام راه اندازی سیستم فعال باشند ، سیستم ابتدا از‌هارد دیسک راه اندازی میشود وسپس گرداننده‌های آنرا بار گذاری می‌نماید.
البته بعضی از دستگاهها لازم است که در طول راه اندازی سیستم عامل فعال باشند ، اما این امر چگونه امکان پذیر است مثلا قبل از آنکه گرداننده کارت ویدئویی از ROM BIOS و یا از روی‌هارد دیسک فراخوانی شود شما چگونه می‌توانید اطلاعات را بر روی مانیتور ببینید ..
یک جواب این است که در ROM تمام گرداننده‌های کارت گرافیکی وحود داشته باشد اما این کار غیر ممکن نیست زیرا کارتهای بسیار متنوعی وجو دارد که هر کدام گرداننهده مربوط به خود را داراست که این خود باعث میشود صدها نوع ROM مادربرد به وجود آید که هر کدام مربوط به یک کارت گرافیکی میباشد.
اما هنگامی که IBM،PCهای اولیه خود را اختراع نمود راه حل بهتری ارائه داد . او ROM مادربرد را طوری طراحی کرد که شکاف (Slot)کارت گرافیکی را برای پیدا کردن ROM نصب شده روی کارت گرافیکی را جستجو کند .
و اگر ROM روی کارت را می‌توانست پیدا می‌کرد ، مرحله اولیه راه اندازی را قبل از اینکه سیستم عامل از روی دیسک فراخوانی (Load) شود ،اجرا می‌نمود. بدین وسیله از تعویض ROM قرار داده شده بر روی مادربرد برای استفاده و فعال کردن دستگاه مورد نظر،ممانعت میکند.
کارتهای مختلفی که تقریبا بر روی همه آنها ROM وجود دارد ، شامل موارد زیر هستند :
کارتهای ویدئویی که همیشه دارای BIOS میباشند.
وفق دهنده‌های SCSI که امکان استفاده از دستگاههای با اتصالات SCSI را فراهم می‌آورد .
کارتهای شبکه که امکان راه اندازی سیستم با استفاده از فایل سرور که معمولا Boot Rom یا IPL(Initial Program Load) ROM نامیده می‌شوند، را فراهم می‌آورد ..
استفاده از دستگاههای IDE
بردهای Y2K که برای کامل کردن CMOS RAM هستند .
BIOS و CMOS RAM
اکثر افراد BIOS رابا CMOS RAM اشتباه می‌گیرند ، این از آنجا سرچشمه می‌گیرد که برنامه Setup برای پیکربندی BIOS و ذخیره آن در CMOS RAM میشود استفاده میشود.
در حقیقت BIOS و CMOS RAM دو چیز متفاوت از هم میباشند. بایوس مادربرد در یک چیپ ROM به طور ثابت ذخیره شده است.
همچنین بر روی مادربرد یک چیپ است که RTC/NVRAM نامیده میشود ، که زمان سیستم را نگهداری میکند و یک حافظه فرار و ثابت است که اولین بار در چیپ MC146818 ساخت شرکت موتورلا استفاده شده است، و ظرفیت آن 64 بایت است که 10 بایت آن مربوط به توابع ساعت است ..
اگرچه این چیپ غیر فرار نامیده میشود اما با قطع برق ، ساعت و تاریخ تنظیم شده در آن و داده‌های درون RAM پاک میشود .
در حقیقت غیر فرار نامیده میشود چون با استفاده از تکنولوژی CMOS(Complementarry Metal-Oxide Semicondector) ساخته شده است ، در نتیجه با یک جریان بسیار کم که بوسیله باطری سیستم تامین می‌گردد ، پایدار باقی می‌ماند که اکثر مردم به این چیپ ،CMOS RAM می‌گویند .
هنگامی که وارد BIOS Setup می‌شوید و پارامترهای خود راتنظیم و ذخیره می‌نمایید ، این تنظیمات در ناحیه ای از چیپ RTC/NVRAM ذخیره می‌شوند(که همچنین CMOS RAM نیز نامیده میشود).
و در هر موقع که سیستم خود را راه اندازی می‌کنید پارامترها از CMOS RAM خوانده می‌شوند و تعیین می‌کنند که سیستم چگونه پیگربندی شده است.
BIOS مادربرد :
همه مادربردها شامل یک چیپ مخصوص هستند که بر روی آن نرم افزاری قرار دارد که BIOS یا ROM BIOS نامیده میشود . این چیپ ROM شامل برنامه‌های راه اندازی و گرداننده‌هایی است که که در هنگام راه اندازی سیستم مورد نیاز است و یک واسطه به سخت افزار پایه سیستم است .
اغلب به CMOS RAM (حافظه پاک نشدنی NVRAM(Non-Volatile نیز می‌گویند ، چون با 1 میلینیوم آمپر فعال میشود و تا هنگامی که باطری لیتیوم فعال باشد ، داده‌ها باقی می‌مانند.
BIOS مجموعه ای از برنامه‌هایی است که در یک یا چند چیپ ذخیره شده است ، که در طول راه اندازی سیستم این مجموعه از برنامه‌ها قبل از هر برنامه ای حتی سیستم عامل بارگذاری می‌شوند .
BIOS در اکثر سیستمهای PCها شامل چهار تابع است:
POST(Power Self On Test): این برنامه پردازنده، حافظه ،چیپستها ،وفق دهنده ویدوئویی ، دیسک کنترلر ،گرداننده‌های دیسکی ،صفحه کلید ،و مدارات دیگر را تست میکند.
BIOS Setup: برنامه ای است که در طول اجرای برنامه POST بافشار دادن کلید خاصی فعال میشود و به شما اجازه میدهد مادربرد را پیکربندی کنید و تنظیم پارامترهایی همانند ساعت و تاریخ و پسورد و ; را انجام دهید. در سیستمهای 286 و 386 برنامه Setup در ROM آنها وجود ندارد و لازم است که شما سیستم را توسط دیسک مخصوص Setup راه اندازی نمائید.
بارگذارکننده یا لودر BootStrap :روالی است که سیستم ار برای پیدا کردن سکتور Boot جستجو میکند .
BIOS: که مجموعه ای از گرداننده‌هایی است که واسط بین سخت افزار و سیستم عامل است.
سخت افزار ROM:
ROM نوعی از حافظه است که که داده‌ها را به طور دائم یا غیر دائم نگهداری میکند .به آن فقط خواندنی می‌گویند زیرا یک بار بر روی آن می‌نویسند و بارها آنرا می‌خوانند و اگر دوباره قابل نوشتن باشد بسیار دشوار است ..
ROM به حافظه غیر فرار نیز معروف است ، زیرا هر داده ای که در آن ذخیره شود با قطع برق سیستم پاک نمی شود . توجه داشته باشید که RAM و ROM تناقضی با یکدیگر ندارند .
در حقیقت تکنولوژی ROM زیر مجموعه ای از سیستم RAM میباشد به طور خلاصه قسمتی از فضای حافظه RAM به یک یا چند چیپ اشاره می‌کنند.
به طور مثال هنگامی که کامپیوتر را روشن می‌کنیم پردازنده به طور خودکار به آدرس FFFF0h پرش میکند.که در این آدرس دستوراتی است که به پردازنده می‌گویند چه کاری انجام دهد .
این محل 16 بایتی درست در انتهای اولین مگابایت RAM و همچنین در پایان حافظه ROM قرار گرفته است.معمولا سیستم ROM از آدرس F0000h شروع میشود که 64 کیلو بایت قبل از انتهای اولین مگابایت میباشد ، و معمولا چون اندازه ROM 64 کیلو بایت است 64 کیلو بایت آخر اولین مگابایت را اشغال میکند و در آدرس FFF0h دستورات راه اندازی سیستم قرار دارد .
کلمات کلیدی :
