ای آر پایانامه

 

  مقاله بیماری MS pdf دارای 17 صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله بیماری MS pdf   کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

این پروژه توسط مرکز مرکز پروژه های دانشجویی آماده و تنظیم شده است

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله بیماری MS pdf ،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن مقاله بیماری MS pdf :

بیماری MS

ام اس چیست؟
بیماری مالتیپل اسکلروزیس (Multiple Selerosis) یا تصلب متعدد که به اختصار به آن ام اس (MS) گفته می شود. یک بیماری مزمن دستگاه اعصاب مرکزی (یعنی مغز و نخاع) می باشد. در حال حاضر در حدود دو میلیون نفر در سرتاسر دنیا دچار این بیماری می باشند که حدود سیصد هزار نفر از آنها در ایالات متحده آمریکا زندگی می کنند.

بحث های زیادی در این زمینه وجود دارد که آیا بیماری ام اس در تمام طول تاریخ، بشر را گرفتار می ساخته است یا فقط از حدود 200 سال پیش برای انسانها مشکل ساز شده است. اگر چه مدارکی از تاریخ باستان وجود دارد که علایمی از بیماری ای مشابه بیماری ام اس را توصیف می کند، اما پزشکان مطمئن نیستند که آن چیزی که توصیف شده است، ام اس می باشد یا یک بیماری دیگری که در بعضی ویژگیها مشابه ام اس می باشد.

خواه بیماری ام اس از چند هزار سال پیش وجود داشته است و یا اینکه در چند قرن اخیر ایجاد شده باشد، تا سال 1835 میلادی هنوز بطور رسمی توصیف نشده بود. تاریخدانها اولین توصیف علایم بالینی ام اس را در کتابی که توسط دکتر ژان کروویلیه (Jean Cruveilhier) استاد دانشکده پزشکی پاریس در فرانسه نوشته شده است، پیدا کرده اند. دکتر ژان کروویلیه در این کتاب در مود چندین بیمار دچار ضعف پیشرونده، فلج دستها و پاها، اختلال در بینایی، اسپاسم یا گرفتگی عضلات و چند علامت دیگر توضیح داده است. همچنین بیان کرده است که در معاینه و بررسی نخاع این افراد، مناطقی خاکستری از بافت اسکار (جای زخم) دیده می شود که او آنها را لکه یا نقطه نامید. دکتر ژان کروویلیه این بیماری را “فلج بر اثر تحلیل و از بین رفتن رشته های خاکستری نخاع” توصیف نمود.

 

الگوهای علایم بیماری
از آنجایی که بیماران مبتلا به ام اس می توانند دارای درجات مختلفی از علایم و مشکلات جسمی، روحی و روانی باشند، پزشکان به این بیماری باید بصورت الگوهایی که ایجاد می کند نگاه کنند و نه این که با دیدن یک علامت خاص، تشخیص ام اس را برای بیمار بدهند.
هیچ آزمایش خاصی وجود ندارد که تنها با انجام آن بتوان به تشخیص بیماری ام اس رسید. یک پزشک عمومی وقتی مشکوک شود که بیمارش ممکن است به بیماری ام اس دچار شده باشد معمولاً او را به یک متخصص اعصاب ارجاع می دهد. متخصص اعصاب در برخورد با این بیماران، ابتدا شروع به ارزیابی وضعیت و علایم آنها در طی مدت زمان مشخصی می نماید. با مشاهده بروز بعضی از علایم بیماری و انجام آزمایشهایی برای رد کردن سایر بیماریها، متخصص مغز و اعصاب قادر خواهد بود که تشخیص بیماری ام اس را بدهد. این الگوهای بیماری شامل دو حمله عصبی مجزا که حداقل یک ماه از هم فاصله داشته باشند و یا اینکه یک سری از حملات پیشرونده که در طی شش ماه ایجاد می شوند، می باشد. برای تشخیص ام اس همچنین لازم است با انجام آزمایشهایی مشخص گردد که بیش زا یک منطقه در سیستم عصبی مرکزی وجود دارد که میلین آن آسیب دیده است (ایجاد پلاک).

با وجود چنین معیارهای تشخیصی، چند ماه و یا حتی چندین سال لازم است تا پزشک بتواند تشخیص بیماری ام اس را در یک فرد بدهد. بعضی از علایم بیماری خیلی به آهستگی پیشرفت می کنند و حملات بعضی از بیماران نیز به فواصل خیلی طولانی از یکدیگر ایجاد می شود. برای مثال خانم نانسی که 36 سال سن دارد ابتدا متوجه شد که یک چشمش تار شده است. او به چشم پزشک مراجعه نمود اما چشم پزشک هیچ مشکلی را در چشمهای او پیدا نکرد و به همین دلیل او را نزد یک متخصص مغز و اعصاب فرستاد. متخصص مغز و اعصاب نیز با انجام آزمایشاتی هیچگونه مشکلی را پیدا نکرد. بعد از مدتی چشم خانم نانسی دوباره وضعیت طبیعی خود را به دست آورد و بهبود یافت اما یکسال بعد دچار دردی پای چپش شد. دوباره به متخصص مغز و اعصاب مراجعه کرد و این بار نیز هیچ مشکلی یافت نشد. با این حال، وقتی بعد از مدتی دست راست او دچار سوزش و گزگز شد، پزشک برای او تقاضای انجام آزمایشهایی را نمود و مشخص شد که او دچار پلاکهای عصبی است و در نتیجه به تشخیص بیماری ام اس رسیدند.

شرح بیماری
اسکلروز متعدد (اِم‌. اِس) یک‌ اختلال‌ مزمن‌ درگیرکننده‌ بسیاری‌ از عملکردهای‌ دستگاه‌ عصبی‌. یک‌ سوم‌ بیماران‌ دارای‌ بیماری‌ خفیف‌ و غیرپیشرونده‌ هستند. در یک‌ سوم‌ دیگر بیماری‌ پیشرفت‌ آهسته‌ای‌ دارد و در یک‌ سوم‌ باقیمانده‌ پیشرفت‌ بیماری‌ سریع‌ است‌. این‌ بیماری‌ بزرگسالان‌ جوان‌ (سنین‌ 40-20 سال‌) از هر دو جنس‌ را مبتلا می‌سازد ولی‌ در خانم‌ها شایع‌تر است‌.

علایم‌ شایع‌
مراحل‌ زودرس‌:
اختلالات‌ چشمی‌ مبهم‌ نظیر تاری‌ دید یا دوبینی‌ متناوب‌
ضعف‌؛ اختلال‌ در راه‌ رفتن‌ یا حفظ‌ تعادل‌
اختلال‌ حسی‌ مبهم‌ یا کرختی‌ و گزگز کردن‌

مراحل‌ دیررس‌:
ضعف‌ قابل‌ توجه‌؛ لرزش‌
مشکلات‌ تکلم‌
بی‌اختیاری‌ مدفوع‌ یا ادرار

نوسانات‌ خلقی‌ زیاد
ناتوانی‌ جنسی‌ در مردان‌ نوع‌ علایم‌ بین‌ بیماران‌ مختلف‌ بسیار متفاوت‌ است‌. گاهی‌ علایم‌ بیماران‌ به‌ اشتباه‌ به‌ مشکلات‌ روحی‌ یا عصبی‌ نسبت‌ داده‌ می‌شود.
علل‌

علل‌ آن‌ ناشناخته‌ است‌. تحقیقات‌ در این‌ باره‌ حاکی‌ از آن‌ است‌ که‌ مولتیپل‌ اسکلروز (ام‌. اس‌) ممکن‌ است‌ ناشی‌ از یک‌ اختلال‌ خودایمنی‌ یا یک‌ ویروس‌ دارای‌ فعالیت در زمان ابتلا به این بیماری آهسته‌ باشد. لکه‌هایی‌ از ماده‌ سفید در مغز و نخاع‌ تخریب‌ شده‌ و نمی‌توانند تحریکات‌ عصبی‌ طبیعی‌ را منتقل‌ کنند.

 

عوارض‌ افزایش‌دهنده‌ خطر
کودکان‌ و نوجوانان‌ رشد یافته‌ در آب‌وهوای‌ سرد. مهاجرت‌ بعدی‌ به‌ به‌ منطقه‌ای‌ با آب‌وهوای‌ گرم‌ در جلوگیری‌ از بروز بیماری‌ مؤثر نیست‌.
وجود سابقه‌ خانوادگی‌ این‌ بیماری‌
پیشگیری‌
در حال‌ حاضر قابل‌ پیشگیری‌ نیست‌ ولی‌ دوره‌های‌ عود بیماری‌ با درمان‌ کوتاه‌ می‌شود. از عفونت‌ که‌ موجب‌ عود بیماری‌ می‌شود پیشگیری‌ کنید.
عواقب‌ مورد انتظار
گاهی‌ بهبود خودبه‌خود رخ‌ می‌دهد. ولی‌ در بیشتر موارد، ام‌. اس‌ غیرقابل‌ علاج‌ است‌. علایم‌ آن‌ قابل‌ تسکین‌ یا کنترل‌ است‌، و این‌ بیماری‌ اغلب‌ برای‌ ماه‌ها تا سال‌ها پایدار باقی‌ می‌ماند. به‌ طور شایع‌ بیماران‌ تا 30-20 سال‌ پس‌ از بروز بیماری‌ زنده‌ می‌مانند.
تحقیقات‌ علمی‌ درباره‌ علل‌ و درمان‌ این‌ بیماری‌ ادامه‌ دارد و این‌ امید وجود دارد که‌ درمان‌هایی‌ مؤثرتر و نهایتاً علایج‌بخش‌ عرضه‌ گردند.
عوارض‌ احتمالی‌
عفونت‌های‌ مجاری‌ ادرار ناشی‌ از اختلالات‌ دفع‌ مدفوع‌ یا ادرار
زخم‌های‌ فشاری‌ ناشی‌ از بستری‌ طولانی‌ مدت‌
یبوست‌ ناشی‌ از عدم‌ تحرک‌
درمان‌

اصولی‌ کلی‌
آزمون‌ خاصی‌ برای‌ تشخیص‌ این‌ بیماری‌ وجود ندارد. بررسی‌های‌ تشخیصی‌ ممکن‌ است‌ شامل‌ سی‌تی‌ اسکن‌، ام‌آرآی‌، پاسخ‌ فراخوانده‌ بینایی‌ (پاسخ‌ الکتریکی‌ نسبت‌ به‌ تحریک‌ یک‌ دستگاه‌ حسی‌)، آزمایش‌ مایع‌ نخاع‌ و معاینه‌ فیزیکی‌ باشد.
این‌ بیماری‌ درمان‌ اختصاصی‌ ندارد. فروکش‌ بیماری‌ خودبه‌خود رخ‌ داده‌ و ارزیابی‌ میزان‌ موفقیت‌ درمان‌ را مشکل‌ می‌سازد.
حمایت‌های‌ روحی‌ روانی‌. تشویق‌ و اطمینان‌ دادن‌ به‌ بیماران‌ جهت‌ کمک‌ به‌ جلوگیری‌ از پیدایش‌ ناامیدی‌ به‌ درمان‌ ضروری‌ است‌.
برای‌ ادراره‌ یک‌ زندگی‌ طبیعی‌ تا حدامکان‌ تلاش‌ کنید ولی‌ خود را خسته‌ نکیند.
از محیط‌های‌ گرم‌، حتی‌ از دوش‌ آب‌ داغ‌ گرفتن‌، اجتناب‌ کنید. گرما می‌تواند به‌ طور موقت‌ علایم‌ را تشدید کند.
از ماساژ مکرر نواحی‌ درگیر استفاده‌ کنید. این‌ کار به‌ پیشگیری‌ از ایجاد جمع‌شدگی‌ عضلات‌ کمک‌ می‌کند.
از استرس‌ بپرهیزید زیرا ممکن‌ است‌ علایم‌ را بدتر کند.
گذاشتن‌ سوند ادرار توسط‌ خود بیمار در موارد تخلیه‌ ناکامل‌ مثانه‌
برخی‌ درمانگران‌ طبی‌ غیرمتعهد درمان‌های‌ اثبات‌ نشده‌ بی‌ارزشی‌ را ارایه‌ می‌دهند. قبل‌ از صرف‌ هزینه‌ خود بابت‌ این‌ درمان‌ها با گروه‌ پزشکی‌ خود در مورد درمان‌های‌ غیرمعمول‌ این‌ بیماری‌ مشورت‌ کنید.
بستری‌ کردن‌ بیماران‌ یا مراقبت‌ از آنها در آسایشگاه‌های‌ بیماران‌ بسته‌ به‌ شدت‌ بیماری‌ ممکن‌ است‌ لازم‌ باشد.
داروها
داروهای‌ کورتونی‌ در طی‌ دوره‌های‌ عود بیماری‌ یا تشدید علایم‌.
سیکلوفسفامید به‌ مهار واکنش‌ مضّر دستگاه‌ ایمنی‌ کمک‌ می‌کند.
شل‌کننده‌های‌ عضلانی‌ برای‌ کنترل‌ گرفتگی‌ عضلات‌
اینترفرون‌ و سایر درمان‌ها در دست‌ بررسی‌ قرار دارند. درمان‌های‌ جدیدی‌ ممکن‌ است‌ به‌ زودی‌ عرضه‌ گردند.
فعالیت در زمان ابتلا به این بیماری
یک‌ برنامه‌ منظم‌ از تمرین‌های‌ فیزیکی‌ و فعالیت در زمان ابتلا به این بیماری های‌ ذهنی‌ ضروری‌ است‌. درمان‌ فیزیکی‌ و بازتوانی‌ عضلانی‌ با وسایل‌ مکانیکی‌ (استفاده‌ از بریس‌، عصا یا واکر) برای‌ غلبه‌ بر معلولیت‌های‌ فیزیکی‌ توصیه‌ می‌گردد.
دوره‌های‌ منظم‌ استراحت‌ را برنامه‌ریزی‌ کنید.
در صورت‌ امکان‌ فعالیت در زمان ابتلا به این بیماری جنبی‌ خود را ادامه‌ دهید. مشاوره‌ با متخصص‌ مربوط‌ در این‌باره‌ ممکن‌ است‌ سودمند باشد.
رژیم‌ غذایی‌
از یک‌ رژیم‌ غذایی‌ عادی‌ متعادل‌ شده‌، و البته‌ پر فیبر برای‌ پیشگیری‌ از یبوست‌، استفاده‌ کنید.
درچه شرایطی باید به پزشک مراجعه نمود؟
اگر شما یا یکی‌ از اعضای‌ خانواده‌ تان دارای‌ علایم‌ اِم‌ اِس‌ باشید.
بروز موارد زیر در طی‌ درمان‌:
ـ اختلالات‌ بلع‌ یا تنفس‌
ـ تشدید ناگهانی‌ ضعف‌
ـ تب‌ و لرز، یا سایر علایم‌ عفونت‌

عموما دو گروه از اشخاص دچار این بیماری ( MS ) می شوند:
1ـ‌ گروه اول:
این نوع افراد عموما اشخاصی هستند فوق العاده حساس, زودرنج و عصبی و با کمترین ناملایمات از حالت عادی خارج شده و تعادل خود را از دست می دهند و ساعت ها فکر خود را مشغول کرده و به خود و دیگران پیله می کنند.
1ـ گروه دوم:
افرادی هستند که از نظر ژنتیک دارای طبع سردی بوده و مدام از غذاهای سردی بخش (غذاهائی با pH اسیدی) به حد وفور استفاده می کنند و علاقه زیادی به خوردن ترشی, سرکه, تمبر هندی,‌ ماست,‌ قره قورت و امثالهم دارند.
حال این دو گروه افراد را مورد بررسی و مطالعه دقیق قرار می دهیم تا علت های این بیماری دقیقا مشخص شود و سپس به درمان این بیماری لاعلاج و یا صعب العلاج از نظر علم پزشکی روز (مدرن) که شناخته شده نیست می پردازیم,‌ تا شما عزیزان متوجه شوید که این بیماری غیر قابل علاج از نظر پزشکی، در واقع علاج پذیر بوده و می توان آن را به لطف خداوند درمان کرد.
البته هر چه سریعتر شناخته شود به همان نسبت به درمان سریعتر جواب می دهد و شخص از این گرفتاری نجات پیدا می کند.
متاسفانه علم پزشکی روز در دنیای مدرن امروزی فقط و فقط درمان را در دارو می بیند و بس! خصوصا علم پزشکی در کشور عزیز ما ایران چشم به دست پزشکان غرب خصوصا دکتران دارو ساز غرب دوخته و منتظرند که چه زمانی آنان اعلام کنند که داروی فلان بیماری کشف و ساخته شد و پزشکان ایران از آن استفاده نمایند‌.
در اینجا سوالی پیش می آید که آیا این امکان وجود ندارد که بیماریها را بدون استفاده از دارو درمان کرد؟‌
چرا پزشکان محترم به جای اینکه وقت با ارزش خود را صرف کشف و ساختن دارو نمایند این وقت را صرف تشخیص و کشف علت بیماری ها نمی کنند؟‌
در حقیقت بیماری علت نیست که می خواهیم با دارو از بین ببریم بلکه معلول است اگر علت را کشف کردیم و آن را از بین بردیم معلول نیز از بین خواهد رفت یعنی بیماری دیگر مفهومی ندارد و مسلماً با این روش بیماری براحتی از بین خواهد رفت.

تصویر سلول عصبی در بیماری ام.اس

کنترل و سرکوب بیماری MS

داروهای متداول مصرفی در ام اس:
در درمان این بیماری از چند سری دارو استفاده می‌شود، اگر چه هنوز هیچ‌کدام موفق به درمان قطعی نشده‌اند، ولی در کُند کردن روند بیماری موثر بوده و به فرد مبتلا کمک می‌کند تا با علائم و مشکلات بیماری راحت‌تر کنار بیاید.
کورتیکواستروییدها و اینترفرون‌ها(بتااینترفرون) از جمله داروهایی هستند که در مراحل حاد بیماری و برای به تاخیر انداختن عود مجدد آن کاربرد دارند. در مراحل شدیدتر، گاهی از داروهای شیمی درمانی نیز استفاده می‌شود.

روش‌های درمانی مکمل:
به غیر از دارو درمانی، از روش‌ها و راه کارهای دیگری نیز جهت کمک به درمان “ام اس” استفاده می‌شود. یکی از این روش‌ها فیزیوتراپی صحیح و موثر است که باید حتما توسط افراد متخصص در این زمینه، صورت گیرد تا عضلات بیمار مجددا توان و قدرت خود را مانند قبل از حمله و عود علائم بیماری به دست آورند.
از آنجایی که استرس‌ها و فشارهای عصبی در ایجاد و عود بیماری تاثیرگذار هستند، برای کنترل علائم و کمک به بهبود شرایط بیمار، استفاده از مشاوره‌های روان شناسی به جهت پیش‌گیری از افسردگی، اضطراب و سایر اختلالات روانی در افراد مبتلا، بسیار موثر می‌باشد.
کار درمانی یکی دیگر از روش‌های کمک‌کننده در بهبود وضعیت بیمار است. به وسیله کاردرمانی به بیمار آموزش داده می‌شود که علی‌رغم مشکلات و ناتوانی‌هایی ایجاد شده، بتواند تا حد ممکن کارهای روزمره خود را انجام دهد.
آیا پیروی از یک برنامه‌ غذایی مناسب و متعادل به کنترل علائم بیماری کمک می‌کند؟
در حال حاضر هیچ رژیم غذایی مشخص برای درمان “ام اس” وجود ندارد، ولی مسلما رعایت یک الگوی غذایی کامل و متعادل برای کمک به وضعیت این بیماران حائز اهمیت است.
شواهد علمی موجود نشان می‌دهد که رادیکال‌های آزاد که در ایجاد بسیاری از بیماری‌ها(مانند بیماری‌های قلب و عروق، سرطان‌ها، دیابت و;) موثر هستند، در بروز این بیماری نیز بی‌تاثیر نمی‌باشند. به همین دلیل شاید دریافت آنتی اکسیدان‌ها با مقدار و دفعات مصرف مشخص، در کنترل علائم “ام اس” موثر باشد. آنتی اکسیدان‌ها مانند ویتامین‌های C، E، بتاکاروتن و ماده معدنی سلنیوم، مانند یک سپر دفاعی، بدن را تا حدود زیادی از حمله رادیکال‌های آزاد حفظ می‌کنند. دریافت این ترکیبات باید زیر نظر متخصصین صورت گیرد.

از آنجایی که علائم عصبی مربوط به کمبود ویتامین B12 تا حدودی به علائم ام اس شبیه است (مانند سوزن سوزن شدن دست‌ها و پاها، عدم تعادل و خستگی مفرط)، محققین بر این تصور هستند که شاید کمبود این ویتامین نیز در تخریب غلاف میلین نقش داشته باشد. به همین سبب در بیماران مبتلا به ام اس بهتر است که ذخایر ویتامین B12 بدن مورد بررسی قرار گیرد و در صورت لزوم از مکمل خوراکی یا تزریقی آن استفاده گردد.

گاهی دریافت مکمل ویتامین‌های گروه B (مانند B6، نیاسین، تیامین و اسید فولیک) می‌تواند به فروکش کردن علائم بیماری کمک کند.

میزان انرژی مورد نیاز روزانه باید با توجه به شرایط و وضعیت بیمار، در نظر گرفته می شود تا موجب اضافه وزن و چاقی نشود. همچنین توصیه می‌شود که انرژی مورد نیاز، از مواد غذایی گروه‌های اصلی غذایی، تامین گردد.
الگوی چربی‌های مصرفی نیز در بیماران مبتلا به ام اس اهمیت دارد. مطالعات علمی نشان می‌دهند که کاهش دریافت چربی‌های اشباع(کمتر از 10درصد انرژی کل روزانه) و افزایش دریافت اسیدهای چرب ضروری موجود در ماهی‌های چرب یا روغن های گیاهی مانند سویا و کانولا، جوانه گندم ، گردو، روغن تخم کتان و یا استفاده از مکمل‌های آنها(مکمل‌های امگا- 3) در کاهش و پیشگیری از تشدید علائم بیماری موثر می‌باشد.
در این رابطه توصیه می‌شود که:

– مصرف انواع گوشت‌های چرب، کره، سس‌های چرب، لبنیات پرچربی، پنیر، روغن‌های نباتی جامد و; محدود گردد.
– مصرف روغن زیتون ، روغن سویا ، کانولا، آفتاب گردان و سایر روغن‌های مایع غنی از اسیدهای چرب ضروری توصیه می‌شود.
– استفاده از انواع مغزها(مانند گردو، فندق، بادام درختی و پسته) و دانه‌های روغنی(مانند کنجد، برزک، تخم کتان و;) به صورت تازه در برنامه غذایی این بیماران به جهت افزایش دریافت اسیدهای چرب ضروری، مفید می‌باشد.
– استفاده از انواع جوانه به ویژه جوانه یونجه(در زمان شروع جوانه زدن) مفید است.
– از انواع ماهی به ویژه ماهی ساردین، سالمون، ماهی تن و سایر ماهی‌های دارای چربی‌های امگا-3 به شکل پخته(غیر سرخ کرده) استفاده شود.
– مصرف انواع میوه و سبزی‌های تازه، غلات کامل و حبوبات ، هم برای تامین مواد مغذی مورد نیاز و هم به لحاظ دریافت کافی فیبر غذایی به جهت فعال کردن روده‌ها و کمک به اجابت مزاج ضروری است.
– نوشیدن آب کافی در طی روز برای پیشگیری از یبوست و کاهش خطر عفونت‌های مثانه در بیماران توصیه می‌شود. فقط به خاطر داشته باشیم که اغلب این بیماران کنترل ادرار ضعیفی دارند، بهتر است که مصرف آب مورد نیاز در طول روز تقسیم شده و پیش از خواب آب کمتری نوشیده شود.
– با توجه به این که در این بیماران از داروهای کورتیکواستروییدی استفاده می‌شود، بهتر است که دریافت نمک کنترل شده باشد، برای بهبود طعم و مزه غذا می‌توان از سایر چاشنی‌ها مانند آب لیموترش استفاده کرد.
– در شرایطی که بیمار مشکل بلع غذا داشته باشد، بهتر است که رژیم غذایی به شکل مایع غلیظ یا نرم آماده گردد.
– گاهی وجود حساسیت‌های غذایی در تشدید علائم بیماری موثر است. چنان چه در بیمار سابقه حساسیت‌های غذایی وجود دارد، برای پیشگیری از عود علائم “ام اس”، باید به کمک یک رژیم حذفی(مشابه کاری که در کنترل و درمان آلرژی‌های غذایی صورت می‌گیرد) مواد غذایی حساسیت‌زا شناسایی شده و از برنامه غذایی بیمار خارج گردد.
شکلات، قهوه، نوشابه، بادام‌زمینی، تخم‌مرغ، شیر، گوجه‌فرنگی، مخمر، نان گندم، مواد غذایی حاوی انواع افزودنی‌ها و رنگ‌های شیمیایی و; اغلب در افراد مستعد، حساسیت‌زا هستند.
– بهتر است که مصرف غذاهای بسیار شیرین، کیک‌ها و شیرینی‌های‌ تر، بیسکویت‌ها، آب‌نبات و شکلات محدود باشد.

نکاتی که باید بیمار مبتلا به ام اس به آن توجه کند:
– بیمار نباید دچار استرس، اضطراب، فشارهای روحی و جسمی باشد.
– به وزن خود توجه کند و دچار اضافه وزن یا چاقی نشود.
– بیمار می‌تواند یک پیاده روی یا نرمش سبک روزانه و یا شنا در آب به شکل ملایم داشته باشد، ولی دقت داشته باشد که ورزشی که باعث بالا رفتن دمای بدن شود و یا سونا ممنوع است.
– حمام آب داغ برای بیمار مناسب نیست.
– هر گونه کار یا فعالیتی که سبب بالا رفتن درجه حرارت بدن شود، هدایت عصبی را دچار اختلال می‌کند.
– نوشیدن آب کافی(2 تا 3 لیتر در روز) به بیماران توصیه می‌شود.
– داشتن خواب آرام و کافی برای آن ها مفید است.
– پیروی از برنامه غذایی مناسب و متعادل طبق موارد و توصیه‌های بیان شده در بالا ضروری است.

تغذیه و بیماری MS
برای درک اینکه چگونه تغذیه نقش اساسی در MS ایفا می کند ضروری است که فرآیند اولیه بیماری را درک کنیم.بیشتر موارد MSمربوط به سیستم خود ایمنی (Autoimmune System)است به این معنی که سیستم ایمنی فرد به بدن حمله می شود.در بیماری MS گلبولهای سفیدسیستم ایمنی به بافت پوشش دهنده اطراف سلول های عصبی در سیستم عصبی مرکزی میلین حمله کرده و موجب تخریب آنها می شود ادامه نابودی میلین باعث معلولیتهای گوناگونی می گردد.تحقیقات گسترده نشان می دهد که 3 عامل باعث حمله سیستم ایمنی به میلین ها و تخریب آنها می گردد:
1- استعداد ژنتیکی (Genetic Susceptibility)

به نظر می رسد که حدود 5% از افراد اروپای شمالی حامل ژنهایی هستند که آنها را نسبت به بیماری MS آسیب پذیر می سازد و دیگر افراد از آسیب پذیری کمتر بر خوردارند.

2- عوامل فعال کننده سیستم ایمنی (Immune activators)
ورودپروتئین خارجی به بدن باعث فعال شدن سیستم ایمنی بدن می شود.بیماری های خود ایمنی عمدتا توسط پروتئینهای بیگانه که ساختار مولکولی آن ها شبیه به پروتئین های درون بدن است ایجاد می شود.زمانی که سلولهای ایمنی چنین پروتئین های بیگانه ای فعال شوند به طور اشتباهی سلولهای مشابه خودی نیر حمله می کنند در بیماری MS پروتئین های بیگانه از پروتئین های میلین در سیستم عصبی مرکزی تقلید کرده باعث حمله بدن به پروتئین های خودی می شوند.
3-بازدارندگان ایمنی (Immune Suppessants)

به نظر می رسد فعالیت علیه یک یا چند پرو تئین خودی توسط سیستم ایمنی در بسیاری از افراد به دنبال یک بیماری عفونی آغاز می شود به همین دلیل است که سیستم ایمنی قبل از آوردن هر گونه خسارت قابل توجهی به بدن واکنش های خود ایمنی را توسط گسترش سیستم مانع و جلوگیری (System of shuting down) ایجاد می نماید.

افراد مبتلا به MS به دلیل نقص های متعدد دفاعی بدن دارای یک مکانیزم ناقص بازدارنده ایمنی هستند که باعث می شود واکنش های خود ایمنی در آن ها از کنترل خارج و به سیستم عصبی مرکز آن ها خسارت وارد آورد.

عوامل تغذیه اینقش عمده ای در بیماری MS به عهده دارند هم از نظر ایجاد نقص در سیستم ایجاد مانع و هم از نظر تجمع پروتئین های بیگانه که باعث فعال سازی سیستم ایمنی علیه سیستم مرکزی می شوند.
بنابر این کلید استفاده از تغذیه برای افراد MS به این قرار است:

1- افزایش جذب مواد مغذی به منظور کمک به جلوگیری از واکنش خود ایمنی
2- خود داری از مصرف غذا هایی که باعث فعال سازی سیستم خود ایمنی علیه سیستم دفاعی خودی و تکرار واکنش های خود ایمنی می شوند.
3- جلوگیری از واکنش های خود ایمنی
دو نوع ماده ی موثر وجود دارد که به طور قابل توجهی مانع حمله سیستم اسمنی به دستگاه عصبی مرکزی می شوند.اینها ویتامین(D) و(امگا3) از اسیدهای چرب ضروری می باشند تعجب ندارد که بدانیم با کمبود این موارد روبرو هستیم و بخصوص در افراد مبتلا به MS این کمبود قابل ملاحظه تر است.با افزایش مصرف این مواد بیمار به جلوگیری از واکنشهای خود ایمنی بدن کمک می کند.تحقیقات نشان داده که مصرف روزانه 4 تا 5 هزار واحد برای عملکرد مطلوب مورد نیاز است.منبع اصلی ویتامین ِ نور آفتاب است در اماکنی که به لحاظ جغرافیایی دستیابی به نور آفتاب کم است افراد با مصرف غذاهای مناسب می باید این کمبود را جبران نمایند.از آنجاییکه به تعداد کمی از غذاها ویتامین ِ ترکیبی افزوده می شود واین مقدار نیزبرای مصرف روزانه کافی نیستبنابر این به منظور اطمینان از دریافت کافی این ویتامین یک بیمار مبتلا به MS روزانه باید4000 واحد ویتامین Dکه در تمام داروخانه ها به طور ارزان و سهل قابل تهیه است مصروف نماید چنین مقداری خیلی بی خطر و خیلی پایینتر از سطح سمی می باشد اسیدهای چرب به مقدار اساسی فقط در چند نوع غذا یافت می شود.بهترین منبع اسیدهای چرب ماهی های سالمون(Salmon) و ماکارل (Macherel) هستند بنابر این بسیار مناسب است که افراد MSمصرف 3 بار ماهی در هفته را در برنامه غذائی خود قرار دهند مصرف روغن ماهی سالمون نیز راه بسیار خوبی برای تامین این ماده است.بزرک(Flax) نیز یکی از دانه های گیاهی است که حاوی امگا 3(EFA) فراوان می باشد و مصرف یک قاشق غذا خوری از روغن آن به طور روزانه برای تامین احتیاج بدن مفید است.روغن بزرک را می توان از داروخانه های گیاهی تهیه نمود.
اجتناب از فعال کننده های ایمنی
عوامل بیماری زا مثل شرایط ایجاد کننده بیماریهای مختلف عفونی و غیره عامل فعال شدن سیستم ایمنی علیه دستگاه خودی می باشند.
از دیگر عوامل اصلی پروتئین های بیگانه که قدرت فعال کردن سیستم ایمنی علیه سیستم خودی دارند غذاهای مصرفی روزانه هستند. مطالعات نشان داده است که غذاهایی که بیشترین قدرت ایجاد واکنش های ایمنی را دارند عبارتند از:لبنیات، نشاسته،غلات(گندم،جو،گندم،چاودار،یولاف)باقالی ها،ترشی و ادویه جات بنابر این افراد مبتلا به MSباید در خوردن هر چیزی که شامل این مواد هستند احتیاط نمایند.
همچنین بعضی از چربی های خوراکی می توانند در فعال سازی ایمنی اثر گذار باشند،مانند:چربی های اشباع شده(چربی حیوانی) و اسیدهای چرب امگا(روغن سبزیجات)

افراد مبتلا به MSباید از روغن که از روغن های تک اشباع شده است و روغن ماهی در ر»یم غذایی خود استفاده نمایند تا احتیاجات روزانه ی آنها تامین شود.
برای کاهش جذب چربی های اشباع شده باید از گوشت قرمز اجتناب کرده واحتیاجات پروتئین بدن باید با گوشت ماهی و مرغ(بدون پوست)تأ مین شود.
خلاصه مطالب

برای کنترل بیماری MSوکند کردن روند پیشرفت و متوقف نمودن بیماری،تغییرات تغذیه ای بسیار موثر هستند.بنابر این توصیه می گردد که در برنامه غذائی خود به موارد زیر توجه فرمایند:
1-مصرف روزانه 4000 واحد ویتامین D
2-مصرف هفته ای 3 بار گوشت ماهی و قرص های روغن بزرک

3-عدم استفاده از لبنیات،باقالی ها،ترشی و ادویه جات
4-.خودداری از مصرف گوشت قرمز وکاهش مصرف چربی های اشباع شده

5-مصرف روغن زیتون برای تأمین احتیاجات چربی بدن
6- استفاده از گوشت ماهی و مرغ (بدون پوست) به منظور تأمین احتیاجات چربی بدن
7-اجتناب از هر گونه مواد غذایی حساسیت زا که توسط آزمایش خون و یا عکس العمل بدن مشخص شده است.
8-مصرف سبزیجات و میوه های تازه فصل برای ارتقاء بخشیدن سلامتی و بهبود سیستم های مختلف بدن.این رژیم غذایی توأم با مصرف هر گونه داروی MSقابل اجرا می باشد.

نکته مهم قابل توجه:
در اعمال رژیم غذائی مناسب با پزشک متخصص خود مشورت داشته باشید.موارد فوق الذکر توسط بسیاری از پژوهشگران و متخصصین درمان MS توصیه گردیده است و بدون تردید مورد تأئید پزشک شما هم قرار خواهد گرفت.هماهنگی با ایشان صرفا به منظور تنظیم یک برنامه غذائی مناسب و سازگار با هم خواهد بود.

 

کلمات کلیدی :